ARJEN HOOGERVORST
Arjen Hoogervorst, geboren in Haarlem in 1950, schildert al vanaf z'n achtste. Toen nog voornamelijk in olieverf, maar later in aquarel. Zijn vader Jan, industrieel vormgever, en meubel- en verlichtingontwerper, schilderde ook. Samen brachten ze menig uurtje door in de natuur. In Haarlem kreeg Arjen les van Josef van Zanten, een schilder uit de Kees Verweij en Boot groep.

In Diepenheim leerde Arjen Herman Veger kennen. Veger was een zeer vermaard en begaafd olieverf- schilder. Een echte vakman. Van Herman leerde hij de fijne kneepjes van het bomen, luchten, dieren en portretten schilderen. Steeds vaker echter greep Arjen naar de aquarelkwast, zijn jeugdliefde. Qua techniek is aquarel moeilijker dan olieverf, omdat aquarel zich niet laat corrigeren en het eigenwijze water meeschildert. Het moet er in één keer op, waarbij de lichte delen worden uitgespaard . Een zorgvuldige planning is noodzakelijk. Maar het resultaat is spontaner, directer en subtieler dan het robuuste olieverfwerk, omdat de verf vloeit en daardoor het toeval een grote rol speelt. Met aquarelleren ben je samen. Water en jij.
Arjen hanteert graag zijn stokpaardje met de drie W's. (veel) Water, Weinig kleur en (vooral) Weglaten. "Laat veel ruimte voor de fantasie van de kijker. Houd het een beetje mysterieus. Dan boeit je werk."

Voor zichzelf tekent, aquarelleert en schildert Arjen liefst herkenbare plekken uit de omgeving en maakt daar warme sfeervolle impressies van. Daarnaast werkt hij vaak in opdracht van bedrijven, particulieren en instellingen in de sfeer van jubileum- en relatiegeschenken, illustraties en ( kinder) portretten, een specialiteit van Arjen. Voor de internationale kunstmarkt schildert Arjen veel Hollandsche landschappen en koeien. Deze aquarellen vinden gretig aftrek.
De jaarlijkse kerst- en nieuwjaarswens op de voorpagina van het Hengelo's weekblad is inmiddels traditie.

In het nieuwe gebouw van de Tweede Kamer hangen 17 Twentse aquarellen van zijn hand. Een relatiegeschenk van een groot bedrijf uit Hengelo. " Een heel eervolle opdracht" volgens Arjen.
Het werk van Arjen gaat de hele wereld over. Vooral zijn Hollandse taferelen zijn erg gewild en hangen bijv. in Peking, Hong-Kong, Finland, Engeland, Polen, Estland, Spanje, Roemenie , Argentinie en Turkije.

Arjen gaf les aan de Volksuniversiteit in Hengelo, bij Kunsthuis van het Oosten in Enschede, in zijn eigen schilderschool "de Basis" in diepenheim en geeft momenteel les aan drie groepen in zijn eigen atelier in Hengelo. Er is een eigen website met werk van zijn cursisten www.magentalent.nl Naast schilderen geeft Arjen ook les in fotobewerken in Kulturhus Hasselo.

Arjen exposeerde O.a. in Hengelo, Delden, Diepenheim, Borne, Ootmarsum, Enschede, Huizen, Sheffield ( UK), Voorburg, Almen, Nijverdal, Markelo en Oldenzaal, Den Ham, Hardenberg.

Informatie: Arjen Hoogervorst, Kor Kuilerstraat 15 7558 KD Hengelo
074 - 2773613 Mail: ahoog1(apenstaart)hotmail.com

Hieronder enkele anekdotes uit mijn schildersleven.

IJselijke ervaring

Haarlem.Winter 1962-63. Gruwelijk koud. Min 23 gr C. Bergen sneeuw. De winter begon op tweede kerstdag en eindigde begin maart.
Met de auto zijn we van Enkhuizen naar Stavoren over het IJsselmeer gereden! Tongen vroren vast aan de brugleuning.

Midden februari. Het vroor maar door.
Twaalf jaar was ik en schilderen was toen al mijn lust en mijn leven.
Lopend op weg naar school, die 4 km. van huis lag in Bloemendaal, genoot ik van een prachtige zonsopkomst.
"Morgen ga ik extra vroeg van huis en ga buiten schilderen. Dat prachtige licht vastleggen!"

Het vroor nog zo'n 6 graden, maar weer een heldere lucht en mooi licht. Ik pakte mijn aquarelspullen uit op de mooiste plek en begon. Zowaar, het aquarel lukte vrij behoorlijk en "droogde" wonderbaarlijk snel.

Veel te laat op school informeerde de meester boos naar de reden. Ik liet hem de reden zien. Hij "smolt" en vond het geweldig. In plaats van straf een compliment. Om verder te drogen legde hij het aquarel goedbedoeld op de verwarming. En dat had hij niet moeten doen....
Al het bevroren kleur-water ontdooide plots in één keer. De mooie zonsopkomst veranderde langzaam en onstuitbaar in een grijze soep.

De boer tekortgedaan.

Buiten schilderen. Heerlijk!
Eigenlijk de enige plek om te schilderen. Geuren, kleuren, het licht, de details die je opneemt, weglaat, maar wel opslaat. Voor thuis. Natuur in ruisende rust.

Een korenveld met goudwuivend graan strekt zich voor me uit.
Rechts een wei met roodbont.
Na een half uur komt de boer schoorvoetend aangeschuifeld. Gestuurd?
Handen op de rug staat-ie achter me. "Zooooh, aan 't schilderen?" begint hij, als openingszet. Ik maak hem maar een compliment over zijn land, graan en koeien. Kan nooit kwaad.
Hij zwijgt. Kijkt naar mijn werk. Kijkt op, staart naar zijn land en kijkt weer naar mijn werk. Dan kijkt hij weer op en zegt na enige tijd misprijzend: " Ík tel vief poaln!". Hij keert om en schuifelt weg. Ik had er drie geschilderd, de kladderschilder....!

Lesje in bescheidenheid... Schult-en-boete

Herman Veger, een vermaard schilder, heeft mij jarenlang les gegeven in zijn atelier in Diepenheim.
Op een middag zat ik naast hem te werken toe de telefoon ging.
Kunsthandel Magnolia uit Amsterdam aan de lijn. Grote paniek!
Magnolia kocht zo'n beetje alles wat Veger schilderde en exporteerde dat voornamelijk naar Amerika.
"Een ramp Herman, je moet een advocaat bellen! Je werk wordt gekopieerd!"
Oh, zei Herman kalm , "maar daar heb ik toch geen last van? Trouwens, ik vind het een hele eer om als kunstenaar bij leven al te worden gekopieerd... Goedemiddag"

Ik moest aan dit voorval denken toen die rel met Ton Schulten en die arme amateurschilder uit Nijverdal speelde een paar jaar geleden. De man is er nog niet bovenop geloof ik. En Ton Schulten? Hij heeft inmiddels een museum voor zichzelf opgericht nu anderen dat niet voor hem doen.

Kijk, zoals Herman Veger dit 'probleem' opnam, zo kan het ook